Huize Monnikenheide werd in 1969 opgericht door Wivina en Paul Demeester en biedt ondersteuning aan mensen met een verstandelijke beperking en hun familie. Het project werd in twee fases opgedeeld: enerzijds de vervangende nieuwbouw voor de Eiken, anderzijds de grondige renovatie van het veertig jaar oude clustergebouw Monnikenbos. Voor de Eiken werd een rationeel, langwerpig gebouw van 9,2 bij 46 meter ontworpen, volledig op één bouwlaag. De expressieve, gevouwen gevel slingert zich rond de bestaande hoogstammige bomen en respecteert hun groeiruimte. Om de wortels maximaal te vrijwaren, werden in dwarse richting lijnvormige strookfunderingen aangelegd, met daarboven breedvloerplaten die als het ware boven het maaiveld zweven. De traveemaat volgt het ritme en de afmetingen van de kamers. De bovenbouw is licht en bestaat uit dragende wanden in klassieke betonblokken, stalen liggers volgens het funderingsritme en een lichte houten roostering voor de dakvloer. Het clustergebouw Monnikenbos werd volledig herwerkt en aangepast aan de huidige normen. Door de centrale polyvalente zaal weg te nemen, ontstonden drie ruimere, autonome huizen voor heterogene woongroepen én een afzonderlijk therapiegebouw. Ook hier zijn de structurele ingrepen rationeel en traditioneel opgevat. De bestaande dragende structuur in betonblokken kreeg nieuwe, lichte houten tussenvloeren om de belasting op de funderingen te beperken en zo ingrepen aan de bestaande fundering te vermijden. De footprint van de gebouwen werd uitgebreid met lichte staalstructuren en een serreconstructie voor de hellende daken. Daarnaast werden gerichte doorbraken gemaakt om nieuwe zichtlijnen en logische circulatie te creëren.